Ova stara zgrada pošte bi mogla ponijeti i naziv prave ljepotice među gradačačkim znamenitostima. Izgrađena je davne 1912. godine za vrijeme austro-ugarske uprave Bosnom a, sagradio ju je Izet-beg Jahić. U nešto kasnijem periodu Izet-beg Jahić će biti i gradonačelnik Gradačca, a pred sami Drugi svjetski rat, na spratu ove zgrade bilo je sjedište Općine Gradačac. Inače, gradačački Jahići su porijeklom iz Srbije, koji su se sedamdesetih godona 19. stoljeća doselili u Bos. Šamac. Ta porodica se kasnije podijelila na Jahiće i Izetbegoviće. Jahići su se preselili u Gradačac, a Izetbegovići su ostali u Šamcu.
Recimo sada nešto više o razvoju poštanskog saobračaja u Gradačcu.
Prvi oblici poštanskog saobračaja razvijaju se već u osmanskom periodu i služili su isključivo za državne potrebe. Tu funkciju obavljali su kuriri, tatari, glasnici, a često i trgovci. U Bosni je zvanična pošta bila smještena u Travniku, ali je sa radom za privatne potrebe počela tek 1841. godine. Na značajnim putevima gradili su se hanovi u kojima su se mogli odmarati i noćivati putnici i trgovci, pa su ti hanovi sužili i kao menzilhane (poštanske stanice.
Razvoj modernog poštanskog saobračaja u Gradačcu počinje sa austrougarskom okupacijom Bosne, tako da se od 1878. godine, za privatne potrebe građana, vrši prenos poštanskih pošiljki na tovarnim konjima, a od 1892. godine počinje se upotrebljavati kolski prevoz putnika koji je istovremeno služio i za prenos pošte. Po prvi put se postavljaju poštanski sandučići, a kuće obilježavaju brojevima, što olakšava dostavu pisama i drugih vrsta poštanskih pošiljki. 
U tom periodu, telegraf i telefoni su služili isključivo za državne potrebe, a od 1908. godine te usluge su mogli koristiti i građani. Prvi javni telefon je uveden 1912. godine, kada se gradi i ova prelijepa zgrada pošte, a već sljedeće godine u Gradačcu je bilo 13 telefonskih pretplatnika. PTT saobračaj na području Gradačca nije se unapređivao niti modernizovao sve do završetka Drugog svjetskog rata, mada i tada je išlo sve veoma sporo. Tek 1965. godine u Gradačcu je puštena u rad polu-automatska centrala kapaciteta 198 brojeva, a deset godina kasnije gradi se prva automatska centrala sa 400 priključaka. Od 1978. godine počinje brži razvoj PTT saobračaja na području gradačačke opštine i broj priključaka se ubrzo povečava na 1200 brojeva. U tom periodu Gradačac se uključuje i na međunarodni automatski saobračaj, ukida se posredstvo pošte i sami pretplatnici biraju željene brojeve širom zemlje i u 18 evropskih država. U periodu osamdesetih godina, u dvorištu iza ove poštanske zgrade, gradi se nova zgrada pošte i do 1985. godine broj telefonskih priključaka se povečava za jos 4.000 novih brojeva. Mobilni telefoni su još uvijek naučna fantastika. Devedesetih godina izbija rat. Uništavaju se telefonske linije, ruše centrale i sve ono sto je godinama građeno. I koje li parodije. U takvom haosu, naučna fantastika se u svijetu pretvara u realnost i u ratnom Gradačcu se pojavljuje prva vrsta mobilnih telefona. Preko jednog od takvih telefona i ja sam uspostavio vezu sa svojom porodicom, koja je već živjela izbjeglički život u drugoj državi.
Tekst napisao, Mirza Avdičević
