Ibrahim Bilajac (14.1.1930 – 25.7.1998)
Ibrahim Bilajac bio je izraziti talenat mlađe poslijeratne generacije bosanskohercegovačkih vajara i slikara. Rođen u Gradačcu 1930. godine, gdje je završio osnovnu školu. Godine 1953. upisuje se u Školu za primjenjenu umjenost u Sarajevu na odsjeku za vajarstvo. Već u toku svoga školovanja u Sarajevu otkriva se njegov vajarski i slikarski talenat, pa mu se daje podsticaj za dalje školovanje i usavršavanje. Nakon srednje škole upisuje studij na Akademiji za likovnu umjetnost u Beogradu. Studij završava kod profesora Ilije Kolarevića 1959. godine. Kao izuzetno nadaren student, dobija stipendiju za postdiplomski studij iz fondacije “Moša Pijade”, koji veoma uspješno završava na odsjeku za vajarstvo 1961. godine.
Za vrijeme školovanja i studija zapaženi su radovi ovog nadarenog vajara, pa već 1957. godine prvi puta izlaže svoje radove u Beogradu u Udruženju likovnih umjetnika Srbije. Od 1960. godine pa do 1965. izlagao je više puta svoje radove na kolektivnim izložbvama ULUS-a u Beogradu. Svoju prvu iložbu u rodnom Gradačcu organizuje 1964. godine, kojom prilikom izlaže skulpture i crteže. Nosilac je mnogobrojnih nagrada i priznanja iz toga perioda.
Šezdesetih godina vraća se u Gradačac, gdje provodi skoro deset godina, bez ikakve materijalne potpore, bez zaposlenja i bez ateljea. Za to vrijeme i dalje je član Udruženja likovnih umjetnika u Beogradu. U tom periodu, kada je mogao najviše da da u svom umjetničkom stvaralaštvu biva zapostavljen.
Tek 1972. godine na zalaganje njegovih prijatelja i ljudi koji si cijenili njegov umjetnički rad, odlazi u Sarajevo, gdje dobija zaposlenje na Školi primjenjene umjetnosti kao profesor vajarstva. Tada mu se rješava i stambeni problem u Sarajevu, te obezbjeđuje atelje. U svom ateljeu u Sarajevu uradio je svoje brojne radove koji će ostati kao trajni spomen na ovoga talentovanog vajara, ali iznad svega skromnog, tihog i povučenog čovjeka.
Razdoblje u njegovom stvaralačkom životu između sedamdesetih i osamdesetih godina veoma je plodno po njegovim brojnim radovima. U 1972. godini otvara samostalnu izložbu skulptura i crteža u Sarajevu, a nešto kasnije, iste godine priređuje izuložbu i u Gradačcu. U Sarajevu je izložba bila otvorena između 11 – 20. aprila 1972. godine u Umjetničkom paviljonu, gdje je izložio 11 skulptura i 16 crteža. Ta izložba naišla je na veoma pozitivne kritike stručnih krugova. Zapažene su njegove skulpture: “Uspavana figura”, “Oble forme”, “Kamen” i druge, a od crteža: “Okrugla forma”, “Sjećanja”, “Horizontalna kompozicija” i drugi. U toj deceniji Bilajac izlaže radove pored Beograda, Sarajeva, Gradačca i u Tuzli, Zenici, Mostaru, Banja Luci, Čapljini, Dubrovniku, Brčkom, Doboju, Stocu i Bugojnu. Zapaženo je njegovo učešće na izložbi “Umjetnost Bosne i Hercegovine od 1945. – 1975. u Sarajevu. Inače od 1972. godine je član Udruženja likovnih umjetnika Bosne i Hercegovine.
Tokom 1978. godine sa sarajevskim umjetnicima sa radovima učestvuje na izložbi u Skoplju i Tetovu u Makedoniji. U 1977. godini učestvuje sa nizom najznačajnijih bosanskohercegovačkih umjetnika u izradi portreta Josipa Broza Tita, zajedno sa Ismetom Mujezinovićem, Mersedom Berberom i drugima, odakle potiče i donja kolektivna fotografija sa predsjednikom republike Jugoslavije – Josipom Brozom Titom.
Fotografija sa Josipom Brozom Titom.
U prvom redu drugi sa desna Ibrahim Bilajac, u Bugojnu 1977. g.
Dobio je brojne nagrade i priznanja od kojih ovdje ističemo:
- nagradu za vajarstvo na izložbi mladih umjetnika u Beogradu 1956. godine,
- nagradu za izložene vajarske radove u Beogradu 1960. godine, te nagradu ULU BiH Sarajevo 1974. godine,
- prvu nagradu za izradu biste Hasana Brkića 1978. godine u Sarajevu.
Pored biste Hasana Brkića jednog od poratnih predsjednika vlade SR BiH nakon Drugog svjetskog rata, vrlo uspješno izradio je i biste Husein – kapetana Gradaščevića, koja je izložena u Muzejskoj zbirci u Gradačcu, zatim biste Maka Dizdara, Josipa Šibera, Pere Bosića, Slobodana – Principa Selje, Boriše Kovačevića i drugih.
Mnogi njegovi radovi nalaze se u fundusu Umjetničke galerije u Sarajevu. Bilajac je jedan od učesnika u izradi pojedinih umjetničkih segmenata za spomen park žrtvama fašizma na Vracama kod Sarajeva, te umjetničkog reljefa za spomen obilježje palim borcima Drugog svjetskog rata u Gradačcu. U razvoju bosansko hercegovačkog kiparstva svrstava se u red poznatih kipara mlađe poslijeratne generacije uz A.Hozića, A.Kučukalića, M. Ostoju, B.Kućanskog, i N. Njivića.
Njegovi radovi se nalaze na raznim stranama. Međutim, bilo bi poželjno detaljnije obraditi djelo i život ovoga talentovanog umjetnika koji je svugdje pomalo živio, ali se uvijek vraćao u Gradačac. Za njegove radove moglo bi se naći mjesta u muzejskoj zbirci umjetnina u Zavičajnoj zbirci u Gradačcu.
Nažalost tokom 1984. godine narušeno mu je zdravstveno stanje, postao je težak bolesnik zbog pretrpljenog moždanog udara, koji će se ponoviti u dva navrata, da bi 1988. godine zauvijek prestalo da kuca srce ovog plemenitog čovjeka. U njegovoj najtežoj bitci za život sa okrutnom bolešću, ostao je usamljen i zaboravljen, osim od svoje sestre Izete Mešić koja mu je pružila i utočište i pomoć u njegovim zadnjim godinama života. Sahranjen je u Gradačcu na mezarju Meškino Brdo.
Dvije skulpture umjetnički rad I. Bilajca:
Dva crteža I. Bilajca.
